Bochten met een steil oplopende baan, in vakjargon ‘banking’ geheten, zijn een typisch kenmerk van Amerikaanse racecircuits. De Daytona International Speedway vormt hierop uiteraard geen uitzondering. De jaarlijkse 24-uursrace wordt verreden op een combinatie van de ‘oval’, bekend van de NASCAR-wedstrijden, en een gedeelte op het binnenterrein. Ook de ‘banking’ maakt deel uit van het circuit.
De eerste paar ronden die ik hier reed, jaren geleden alweer, werd ik er echt een beetje duizelig van. Het is toch wel heel anders dan normaal: je wordt echt in je stoel gedrukt. Het is als een soort steile-wandrijden, zoals je dat vroeger op de kermis had, de ‘wall of death’. Je went er wel snel aan, dus als je het een rondje of vijf, zes gedaan hebt, dan gaat het wat beter. Vaak probeer ik wat verder vooruit te kijken, maar je kijkt bij het rijden tegen het asfalt aan, dat is ook anders dan normaal. Het blijft heel bijzonder, zeker als je met z’n tweeën of met z’n drieën naast elkaar rijdt, en dan met die snelheden, dat is heel speciaal.
Nu ik zelf een aantal races op een oval heb gereden heb ik wel veel meer respect gekregen voor de NASCAR-rijders, coureurs in de voor Noord-Amerika typische en mateloos populaire oval-races. Die gaan nog veel harder en rijden echt op de limiet, veel dichter bij elkaar. Ik had nooit zoveel respect voor NASCAR, totdat ik hier ging rijden, en toen begreep dat die toch wel iets heel bijzonders doen. Het is een beetje als in ‘Days of Thunder’, de film met Tom Cruise, waar ik als kind naar keek. Als je er dan zelf rijdt, is dat een heel aparte ervaring.
Voor de oriëntatie krijgen rijders bij de 24-uursrace hulp van zogeheten ‘spotters’, die met behulp van een radioverbinding informatie geven over de te volgen lijn en posities van andere auto’s. Je ziet veel minder op de banking, maar je kunt nog wel een beetje om je heen kijken. Omdat het makkelijk volgas is, kun je je aandacht een beetje verleggen: in je spiegels kijken, om je heen kijken en verder proberen vooruit te kijken. Maar daarvoor moet je wel in je stoel kruipen. Je hebt de sticker aan de bovenkant van het raam, en daaronder zie je eigenlijk alleen maar asfalt, dus hoe lager je zit, hoe meer je kunt zien.
Groeten,
Jeroen